Op weg naar het noorden van het zuidereiland

Lieve allemaal, 

Bedankt voor jullie leuke reacties, is leuk om te ontvangen.

Ff een update:

Moos heeft jullie al verteld over onze heli-walk op de fox glacier (wat wederom fantastisch was) en die zelfde dag zijn we op weg gegaan naar het noorden van dit eiland. Bizar om op 1 dag op een glacier en weer door het gevarieerde landschap te rijden. Er was even een moment dat ik zo onder de indruk was van de omgeving dat ik totaal niet door had dat we een dorp inreden, waar de straten meestal veel breder zijn en ik eerder geneigd ben sneller te rijden dan op die kronkelige bergweggetjes. Toen ik flink op de rem ging, had een politie agent mij al gespot en werd ik heel relaxed door hem op de bon geslingerd, balen!! Een verdediging van mijn kant had totaal geen nut, helaas......

Hierna op een leuk camping/bed &breakfast plekje in een echt bed overnacht. Heerlijk om even wat minder gevoel te hebben alsof je in een sardienne blikje ligt en je je voeten vrij kan bewegen:). 

De volgende dag na bezoek aan de pancake rotsen en een zeehondenkolonie, een gesloten camping, heel veel natuur en heeel veeel asfalt hebben we nog een plekje op de freecamping ( konden we de kosten voor de bon weer terug verdienen :)) kunnen vinden net voor Motueka, dat aan de voet van het abel tasman park ligt. Koen komt nog terug op het freedom camperen;) 

Na een korte nacht hebben we onze plannen voor de laatste dagen op het zuider eiland geregeld en voor die dag lekker gechilled op de camping en het strand van goldenbay in een heerlijk zonnetje. 

Wie ooit op Wharariki beach is geweest herkent het gevoel van een wijds strand en duinen, wat helemaal in het noordelijke puntje van het zuidereiland ligt. De foto's spreken voor zich denk ik. Moos zal jullie de dieren weer beschrijven die we daar hebben gezien. Ook de wandeling naar Cape farewell waar de zee grenst aan steile kliffen was een eyecatcher.

Na een ochtend kayaken vanaf tata beach en een dagboottocht met een kleine speedboot langs het Abeltasman park waren we weer meer verhalen rijker over vogels, sealife en vegetatie. Het is ongelooflijk interessant om over het ontstaan van het park te horen met de betrokkenheid die native people hebben om de natuur weer helemaal in oude staat te brengen zodat dieren zich weer gaan settelen op die plekken. Je denkt dat je een boottochtje krijgt maar ondertussen wordt biologie flink bijgespijkerd en raken we al redelijk bedreven in het dier spotten. We hebben zelfs een bijzondere reiger (voor de kenners een reefheron) gespot waarvan er maar 300 zijn op het hele eiland met funky geel groene kleur poten.

Ondertussen zitten we op de boot naar het noorder eiland die van Picton naar Wellington gaat en neem ik in gedachten afscheid van een eiland waar ik zeker nog eens terug wil keren. We'll be back some day.

Voor alle feestvarkens van deze maand maart en dat zijn er heel wat,  alvast van harte en enjoy.

Liefs Es & Co